ការចំលង និង ការការពារមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C

ការចំលង និង ការការពារមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទ C

ការឆ្លងតាមការប៉ះពាល់ឈាមផ្ទាល់ដែលមានមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទសេ។  ផ្លូវចំលងដ៏សំខាន់និងកត្តាហានិភ័យខ្ពស់សំរាប់មេរោគរលាកថ្លើមសេមានដូចជា៖
   ➕ការបញ្ចូលឈាមនិងប្តូរសរីរាង្គមុនឆ្នាំ១៩៩២
   ➕ធ្វើការលាងឈាម
   ➕ប្រើរម្ជុលថ្នាំរួមគ្នា
   ➕ឆ្លងតាមការរួមភេទ
   ➕ឆ្លងពីម្តាយទៅកូន
   ➕ចាក់សាក់
   ➕ការដាច់រលាត់ដំបៅ របួសមានឈាម
   ➕ ឡាមកោរពុកមាត់ កន្រ្តៃកាត់ក្រចក ប្រដាប់សំអាតត្រចៀក
   ➕ ច្រាស់ដះុធ្មេញមានជាប់ឈាម 

មេរោគរលាកថ្លើមសេមិនឆ្លងតាម៖
  ➕កណ្តាស់
  ➕ក្អក
  ➕ការអោប ថើប ចាប់ដៃ
  ➕ចានឆ្នាំងនិងកែវជាមួយគ្នាទេ
  ➕ ប្រាស្រយ័ទាក់ទងគ្នាធម្មតា 

១) ការបញ្ចូលឈាម និង ប្តូរសរីរាង្គ
➕មុនឆ្នាំ១៩៩២ មនុស្សជាច្រើនបានឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមសេតាមឈាម , ការបញ្ចូលឈាម និង ការប្តូរសរីរាង្គ។តែបច្ចុប្បន្នឈាមដែលត្រូវយកមកបញ្ចូលគឺបានពិនិត្យរកមើលមេរោគរលាកថ្លើមសេ

រួចហើយមុននឹងបញ្ចូល។សព្វថ្ងៃនេះការបញ្ចូលឈាម និង ការប្តូរសរីរាង្គត្រូវបានពិនិត្យរកមើលមេរោគមុននឹងប្តូរ។ 

២) ការលាងឈាម
➕ការលាងឈាម គឺការប្រើម៉ាសីុនច្រោះឈាមនៅពេលតំរងនោមខូចមិនអាចច្រោះឈាមបាន។ ដោយសារម៉ាស៊ីនលាងឈាមមិនអាចដោះលាងបានទេ ដូច្នោះសំនូមពរឲ្យមានការធ្វើតេស្តឈាមមុន ដំនើរកាលាងឈាម។ 

៤) ការប្រើ ម្ជុលសីុរុាំុងរួមគ្នា
➕ផ្លូវចំលងជាបឋមគឺការប្រើថ្នាំចាក់ដែលម្ជុលមិនស្អាតរួមគ្នា ។ មេរោគរលាកថ្លើមសេវាអាចរស់នៅបាន ដល់៦សប្តាហ៍ក្នុងសីតុណ្ហភាពធម្មតា។ មេរោគរលាកថ្លើមសេអាចរស់បាន៦៣ថ្ងៃនៅក្នុងសីុរុំាងដែលមានម្ជុលដល់ទៅ៧ថ្ងៃ។ មេរោគនេះអាចនៅរស់បានក្នុងសំឡី ទឹក និងសំភារះផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងថ្នាំចាក់ ហេតុនេះហើយមិនត្រូវប្រើម្ជុលរួមគ្នាទេ។

៥) ការឆ្លងតាមរយះការរួមភេទ
➕ការឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទសេតាមផ្លូវភេទដែលមិនបានការពារគឺមានភាគរយ

តិចតួច។កត្តាហានិភ័យនៃការឆ្លងមេរោគថ្លើមសេចំពោះការួមភេទដោយដៃគូរតែមួយហើយនៅ

រយះពេលយូរច្រើនជាង៥ឆ្នាំគឺ ០ទៅ៣%។ វាមានអត្រាខ្ពស់ចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺឆ្លងតាមផ្លូវភេទ អ្នកមានដៃគូររួមភេទច្រើន រឺអ្នកដែលរួមភេទតាមរន្ធគូទ។ ការឆ្លងតាមការរូមភេទពីបុរស ទៅស្តី្រគឺខ្លាំងជាងការឆ្លងពីស្ត្រី ទៅ បុរស។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារការឆ្លងមេរោគថ្លើមសេគឺឆ្លងតាមឈាម នោះកត្តាហានិភ័យនៃការឆ្លងតាមការរួមភេទគឺខ្ពស់នៅពេលស្ត្រីកំពុងមកររដូវ។ ការឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមសេតាមការរួមភេទចំពោះបុរសដែលមានផ្ទុកជំងឺអេដស៍ ដែលគាត់រួមភេទជាមួយបុរសម្នាក់ទៀតគឺមានអត្រាខ្ពស់។ បើក្នុងស្ថានភាពដែលមានឈាមនោះអត្រាឆ្លងគឺខ្ពស់នោះគួរតែប្រើស្រោមអនាមយ័ដើម្បី

ការពារការឆ្លងមេរោគថ្លើមសេ  និង ជំងឺឆ្លងផ្សេងទៀត។ 

៦) ពីម្តាយទៅកូន
➕ការឆ្លងពីម្តាយដែលមានមេរោគរលាកថ្លើមសេទៅកូនមុនសំរាល មានប្រហែល ៤ទៅ៦% ។ម្តាយដែលមានទាំងរលាកថ្លើមសេនិងអេដស៍គឺងាយចំលងមេរោគថ្លើមទៅទារក។ការឆ្លងរឺមិនឆ្លងគឺអាស្រ័យទៅលើចំននួនមេរោគថ្លើមសេនៅក្នុងឈាមរបស់ម្តាយ។ប្រសិនស្ត្រីចង់មានកូនគួរតែពិភាក្សាជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតសិន។ វាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់កូនបើម្តាយមានមេរោគ ដូច្នោះស្ត្រីគួរតែព្យាបាលមុននឹងមានផ្ទៃពោះ។ ការព្យាបាលមានរយះពេលខ្លី ផលវិបាកតិចតួចនិងអាចជាដល់ទៅលើសពី៩០%។ 

៧) បុគ្គលិកផ្នែកថែរក្សាសុខភាព
➕អ្នកធ្វើការផ្នែកថែរក្សាសុខភាពគឺងាយប្រឈមមុខនឹងការឆ្លងមេរោគថ្លើមសេ ពីព្រោះនៅតែជាមួយម្ជុលស៊ីរុំាងនិងអាចប៉ះពាល់ជាមួយឈាម។ប្រេវ៉ាឡង់មេរោគថ្លើមសេចំពោះបុគ្គលិកនេះគឺមិនច្រើនជាង២%ទេ។ ការឆ្លងតាមរយះការប៉ះពាល់វត្ថុរាវរឺកោសិការបស់អ្នកមានមេរោគក៏អាចឆ្លង។

៨)  អ្នកធ្វើការខាងកាត់សក់ ធ្វើក្រចក និង សំអាតត្រចៀក
➕ វាពិតជាមានការឆ្លងចំពោះអ្នកធ្វើការខាងកាត់សក់ធ្វើក្រចក ប្រសិនបើមានការប៉ពាល់ជាមួយឈាម។ សំភារះដូចជាសំលី ប្រដាប់សំអាតត្រចៀករឺឡាមកោរពុកមាត់ កន្រ្តៃកាត់ក្រចកដែលមិនអាចសំលាប់មេរោគបានគួរតែប្រុងប្រយ័ត្នរឺបោះចោល ប្រើសំរាប់តែម្នាក់ៗបានហើយ។ សំភារះណាដែលអាចសំលាប់មេរោគបានតាមរយះម៉ាស៊ីនចំហុយគួរយកទៅចំហុយដើម្បី

ជៀសវាងការឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមសេ។

៩) ការចាក់សាក់
➕ការឆ្លងមេរោគថ្លើមសេតាមរយះការចាក់សាក់មិនទាន់កត់ត្រាច្បាស់នៅឡើយ ប៉ុន្តែវាអាចឆ្លងមេរោគថ្លើមសេបានប្រសិនបើមិនបានការពារល្អ ពីព្រោះមិនអាចរំងាប់មេរោគនៅក្នុងសំភារះចាក់សាក់បានទេ។ដើម្បីការពារគឺត្រូវប្រើសំភារះតែមួយរឺមួយដងសំរាប់មនុស្សម្នាក់។ត្រូវរៀបចំសំភារះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ត្រូវមានធុងសំរាប់ដាក់របស់មុតស្រួចនិងសំភារះណាដែលអាចដាក់រំងាប់មេរោគដោយ

ម៉ាស៊ីនចំហុយបានគួរតែដាក់ចំហុយ។ 

១០) សំរាប់អ្នកកើតឆ្នាំ១៩៤៥ទៅ១៩៦៥
➕មនុស្សដែលកើតកំឡុងឆ្នាំនេះគឺងាយមានការប្រឈមនឹងឆ្លងមេរោគរលាកថ្លើមសេណា

ស់។ បើអ្នកកើតកំឡុងពេលនេះគួរតែទៅធ្វើតេស្តឈាមរកមើលមេរោគថ្លើមសេ ពីព្រោះជនជាតិអាមេរិចដែលកើតកំឡុងឆ្នាំនេះមានចំនួន៨៨០០០០នាក់ដែលមាន

មេរោគរលាកថ្លើមសេ។