តើការបូមទឹកចេញពីពោះនៅពេលមានទាចទឹក ពិតជាអាចធ្វើឲ្យ អ្នកជំងឺឆាប់ប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតមែនដែរឬទេ?
ក) អ្វីទៅជាទាចទឹក?
ទាចទឹកគឺជាវត្តមានរបស់ទឹកនៅក្នុង ស្រោមពោះ។ វាកើតឡើងដោយការជ្រាបចេញពីសរសៃឈាមតូចៗ នូវសារធាតុរាវ ដែលមានទំហំតូចទៅក្នុងស្រោមពោះ ដោយសារតែការកើនឡើងនូវសម្ពាធនៅក្នុងសរសៃឈាមតូចៗ ឬបាតុភូតរលាកនៅក្នុងស្រោមពោះ។
ទាចទឹកគឺជាវត្តមានរបស់ទឹកនៅក្នុង ស្រោមពោះ។ វាកើតឡើងដោយការជ្រាបចេញពីសរសៃឈាមតូចៗ នូវសារធាតុរាវ ដែលមានទំហំតូចទៅក្នុងស្រោមពោះ ដោយសារតែការកើនឡើងនូវសម្ពាធនៅក្នុងសរសៃឈាមតូចៗ ឬបាតុភូតរលាកនៅក្នុងស្រោមពោះ។
វាគឺជារោគសញ្ញាមួយ ដែលគេជួបប្រទះញឹកញាប់ចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺក្រិនថ្លើម ហើយវាក៏អាចជារោគសញ្ញារបស់ជំងឺមួយចំនួនទៀតដូចជា របេងស្រោមពោះ មហារីកស្រោមពោះ មហារីកក្រពះ និងដុំដៃស្បូន ។ល។
ខ) ហេតុអ្វីបានជាប្រជាជនមួយចំនួនជឿជាក់ថា ការបូមទឹកទាចចេញពីពោះអាចនាំឲ្យអ្នកជំងឺឆាប់ស្លាប់?
នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង ទាចទឹក ត្រូវបានគេជួបប្រទះជាញឹកញាប់លើអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម។ វត្តមានរបស់ទាចទឹកបញ្ជាក់ថា សភាពជំងឺមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ ដែលទាមទាមនូវការព្យាបាលមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ និងហ្មត់ចត់។ ដោយសារភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺក្រិនថ្លើម អ្នកជំងឺមួយចំនួនតូចដែលមានទាចទឹក អាចស្លាប់ក្នុងរយៈពេលខ្លី ទោះបីជាមានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រក៏ដោយ។ ទាំងនេះបានបង្កើតជាពាក្យចចាមអារាម ដែលប្រជាជនមួយចំនួនតូចមានការជឿជាក់ថា ការបូមទឹកចេញពីពោះនៅពេលដែលមានទាចទឹក អាចឲ្យអ្នកជំងឺឆាប់ស្លាប់ ដែលជំនឿនេះគឺជាការកំហុសមួយដ៏ធំ។
នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង ទាចទឹក ត្រូវបានគេជួបប្រទះជាញឹកញាប់លើអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម។ វត្តមានរបស់ទាចទឹកបញ្ជាក់ថា សភាពជំងឺមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ ដែលទាមទាមនូវការព្យាបាលមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ និងហ្មត់ចត់។ ដោយសារភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺក្រិនថ្លើម អ្នកជំងឺមួយចំនួនតូចដែលមានទាចទឹក អាចស្លាប់ក្នុងរយៈពេលខ្លី ទោះបីជាមានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រក៏ដោយ។ ទាំងនេះបានបង្កើតជាពាក្យចចាមអារាម ដែលប្រជាជនមួយចំនួនតូចមានការជឿជាក់ថា ការបូមទឹកចេញពីពោះនៅពេលដែលមានទាចទឹក អាចឲ្យអ្នកជំងឺឆាប់ស្លាប់ ដែលជំនឿនេះគឺជាការកំហុសមួយដ៏ធំ។
គ) តើមានថ្នាំដែលអាចព្យាបាល ទាចទឹក ដោយមិនចាំបាច់បូមទឹកចេញពីពោះដែររឺទេ?
ជាការពិតណាស់ ការព្យាបាលទាចទឹកគឺគេប្រើប្រាស់ថ្នាំដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបត់ជើងតូចបានច្រើន ដែលអាចជួយឲ្យទាចទឹកអាចថយចុះទៅវិញរហូតដល់អស់។ ប៉ុន្តែថ្នាំនេះអាចក្លាយទៅជាគ្រោះថ្នាក់ទៅវិញ បើយើងមិនបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់លាស់។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងករណីអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម គាត់មានទាចទឹក យើងអាចឲ្យថ្នាំបញ្ចុះទាចទឹកគាត់បាន លុះត្រាតែទឹកទាចរបស់គាត់មិនមានមេរោគ។ ប្រសិនបើជាទាចទឹករបស់គាត់មានមេរោគ ហើយយើងប្រើថ្នាំបញ្ចុះដោយមិនដឹង នោះវានឹងធ្វើឲ្យជំងឺរបស់គាត់មានសភាពកាន់តែធ្ងន់ អាចរហូតមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។
ជាការពិតណាស់ ការព្យាបាលទាចទឹកគឺគេប្រើប្រាស់ថ្នាំដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបត់ជើងតូចបានច្រើន ដែលអាចជួយឲ្យទាចទឹកអាចថយចុះទៅវិញរហូតដល់អស់។ ប៉ុន្តែថ្នាំនេះអាចក្លាយទៅជាគ្រោះថ្នាក់ទៅវិញ បើយើងមិនបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់លាស់។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងករណីអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម គាត់មានទាចទឹក យើងអាចឲ្យថ្នាំបញ្ចុះទាចទឹកគាត់បាន លុះត្រាតែទឹកទាចរបស់គាត់មិនមានមេរោគ។ ប្រសិនបើជាទាចទឹករបស់គាត់មានមេរោគ ហើយយើងប្រើថ្នាំបញ្ចុះដោយមិនដឹង នោះវានឹងធ្វើឲ្យជំងឺរបស់គាត់មានសភាពកាន់តែធ្ងន់ អាចរហូតមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រសិនបើទឹកទាច មិនត្រូវបានបូមចេញនោះទេ នៅពេលដែលវាមានចំនួនកាន់តែច្រើន អ្នកជំងឺនឹងមានអារម្មណ៍ថា តឹងពោះខ្លាំងពិបាកទ្រាំ និងពិបាកដកដង្ហើម លើសពីនេះទៅទៀត ក្នុងរយៈពេលវែង ទាចទឹកអាចធ្វើឲ្យផ្ចិតរបស់អ្នកជំងឺប៉ោងលានចេញមកក្រៅ ទីបំផុតអាចធ្លាយ និងជ្រាបទឹកចេញ។
ដូចនេះ ការបូមទឹកទាចចេញពីពោះ នៅពេលមានទាចទឹក គឺចាំបាច់បំផុតពីព្រោះវាមិនត្រឹមតែ អាចជួយឲ្យអ្នកជំងឺមានភាពងាយស្រួលក្នុងការដកដង្ហើម និងធូរពោះប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងជួយឲ្យយើង ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវ ច្បាស់លាស់ ដឹងពីកម្រិតធ្ងន់ធ្ងររបស់ជំងឺ និងអាចជួយឲ្យការព្យាបាលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។
